اسما قادری

لجبازی کودکان، واکنش نامطلوبی است که کودکان نسبت به محیط ، شرایط و رفتار والدین از خود نشان می دهند. والدین پیش از تصمیم به بچه دار شدن باید رفتارها و مهارت های تربیت فرزند را بیاموزند تا از بروز ناهنجاری های رفتاری مانند لجبازی در کودکان پیشگیری شود. لجبازی جزو مراحل طبیعی رشد کودک است و استثنا بردار هم نیست. برخی اوقات از والدین می‌شنویم که «این بچه نیم وجبی داره تو روی من می‌ایسته»
این ایستادگی در مقابل والدین نیست و تا شش یا هفت سالگی ادامه دارد و کم کم به مرحله کمون یا نهفتگی وارد می‌شود. تقریبا همه کودکان به درجاتی متفاوت، منفی کاری را از خود بروز می‌دهند.

در مورد لجبازی کودکان بیشتر بخوانید: روش های مقابله با لجبازی کودک و نوجوان
معمولا لجبازی یا منفی کاری از دو سالگی شروع، در حدود سه تا چهار سالگی به اوج می‌رسد و در حدود شش سالگی کاهش پیدا می‌کند.
نکته مهم این است که بچه‌ها از دو تا سه سالگی می‌خواهند خود را ثابت کنند و به استقلال برسند و همین را والدین لجبازی می‌نامند.
والدین و مربیانی که اعمال اراده کودک را به عنوان لجبازی تلقی نکرده بلکه آن را به عنوان تلاش طبیعی و سالم برای پرورش استقلال می‌دانند، می‌توانند به کودکان یاد دهند به خودشان نظم بدهند و در واقع افزایش رفتار خود انضباطی را در کودکان پرورش دهند.
به‌گونه‌ای که کودکان در پیدایش احساس کفایت و شایستگی در خود سهیم شوند و از تضاد‌ها و کشمکش‌ها پرهیز ‌کنند. بنابراین در این دوره واکنش های سخت و حساسیت های بی مورد از خود نشان ندهید. ما باید نظم را همراه با عشق و محبت به بچه‌ها آموزش بدهیم تا آن را بپذیرند.
در حالی که زمانی که دستور می‌دهیم مثل فرمان‌های ارتشی آن‌ها با ما مقابله می‌کنند و به اصطلاح لجبازی می‌کنند.

برخی از پیشنهادی به منظور کاستن از منفی‌کاری کودکان به شرح زیر است:

۱. نرمش و انعطاف داشته باشید.
این مرحله از رشد کودک را به خوبی بشناسید و جزو نیازهای رفتاری او بدانید.

۲. امنیت با قاعده ایجاد کنید.
والدین در این مرحله باید نقش فانوس دریایی را داشته باشند.
راهنمای فرزندان باشند ولی در عین حال محدودیت برای خود قائل باشند.
تکیه‌گاه امنی برای کودک باشند و از دور نور هدایت‌گرانه به آن‌ها ببخشند اما محدوده فعالیت کودک را از او نگیرند و از دور مراقب او باشند.
به آن‌ها اجازه دهند محیط اطراف را کشف کنند و مانع خلاقیت آن‌ها نباشند.

مطالب مرتبط با لجبازی کودکان: لجبازی فرزندان و مهارت های ارتباطی خانواده

۳. خانه را برای فرزندان امن جالب و دوستانه درست کنید.
فضای خانه باید به‌گونه‌ای باشد که مجبور نباشید مرتب به او تذکر بدهید.

۴. از تنبیه پرهیز کنید.
تنبیه کلامی چشم غره، تحقیر کردن، تهدید کردن یا کتک زدن و امثال این‌هاست که همگی نتیجه معکوس می‌دهد.
اثرات سو این‌گونه رفتار به قدری در کودکان شدید است که ممکن است آثارش تا بزرگسالی هم مشاهده شود.

۵.به کودکان حق انتخاب بدهید.
وقتی کودکان یاد بگیرند که حق رای داشته باشند در زمان نوجوانی از بسیاری از مسائل و مشکلات پیشگیری خواهند کرد.

۶. قاطعیت داشته باشید.
در اعمال قوانین ضروری و مرزهایی که برای کودکان خطرناک است استوار باشید.

منبع : لجبازی در کودکان

تربیت کودک یک ساله، روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی، لجبازی کودک یک ساله، بازی با کودک یک ساله، همزمان با افزایش سن کودک به قدری سریع رشد می کند که به سختی متوجه تغییرات وی می شوید.

تماشای رشد و پرورش کودک و نیز دیدن اینکه شخصیت کودک در حال پدیدار شدن است بسیار دلچسب است و این که شما بخواهید در این روند به او کمک کنید بسیار طبیعی است، این مقاله با ذکر نکات روانشناسی کودک یک ساله به شما کمک می کند.

ولی آیا می دانید کودک اکنون باید قادر به انجام چه کارهایی باشد و شما چگونه می توانید به او کمک کنید؟

روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی

در واقع قبل از اینکه کودک اولین کلمه را بگوید، با استفاده از لبخند، نگاه کردن، حرکات و صداها مکالمه با شما را شروع کرده است.

کودکان به میزان متفاوتی رشد می کنند، اما اغلب قادرند امور مشخصی را در سنی مشخص انجام دهند.

در ادامه این مقاله برخی نقاط عطف رشدی آورده شده اند. به یاد داشته باشید که این فقط یک راهنما می باشد.

اگر هر گونه سوالی در مورد رشد کودک خود دارید، از متخصص کودک خود بپرسید.

مخصوصا در زمانی که یک تاخیر رشدی وجود دارد مداخله اولیه می تواند یک تفاوت اساسی را ایجاد کند.

• به دنبال منبع صدا بروند و می توانند تشخیص دهند صدا از کجا می آید.
• زمانی که صدایشان می زنید به شما پاسخ دهند.
• زمانی که به جایی اشاره می کنید و می گویید “اینو ببین ….” نگاه می کنند.
• سخن نامفهوم با تن خاص دارند (وقتی در قالب جمله صحبت می کنند، صدا کوتاه و بلند می شود).
• زمانی که با آنها صحبت می کنید صبر می کنند و به آنچه می گویید توجه کرده حتی سعی می کنند با کلام نامفهوم خود پاسخ دهند.
• ماما برای اشاره به مادر و بابا را برای اشاره به پدر استفاده می کنند.
• حداقل یک کلمه را می توانند بگویند.
• به اشیایی که می خواهند اما در دسترس ان ها نیست اشاره کرده و با صدا اشاره میگویند که می خواهند.

رشد عاطفی و اجتماعی

• کودک نوپا شما اکنون می فهمد که او فردی کاملا جدا از شما است. این ممکن است به این معنی باشد که آن ها نگران هستند که ترک شوند.
• اکنون کودک شما می داند که یک فرد مستقل است، آن ها شروع به درک این موضوع کرده اند که می توانند “مالک” چیزها باشند.
• اگرچه آنها احتمالاً کلمات زیادی را می دانند، اما در این سن هنوز نمی توانند مفاهیم انتزاعی را درک کنند.
• پدر و مادر یک کودک ۱۸ ماهه ممکن است از نظر جسمی و روحی سخته و عصبی باند.
• کودک نوپا کنجکاو و پرانرژی خواهد بود، اما هنوز به توجه بزرگسالان نیاز دارد، و شما برای اطمینان خاطر او باید حضور داشته باشید.
• روانشناسی کودک یک ساله از بازی با بزرگسال لذت می برند و عاشق بازی های تکراری هستند.
• علاوه بر این آن ها به کودکان دیگر علاقه نشان می دهند اما معمولا به تنهایی بازی می کنند. از آن ها انتظار نداشته باشید وسایل خود را به اشتراک بگذارد. در این سن، کودکان نوپا اشتراک گذاری را درک نمی کنند.
• کودک نوپا از اعمال و بازی ها تقلید می کند، مانند صحبت کردن با تلفن اسباب بازی.
• آن ها ممکن است در لباس پوشیدن همکاری بیشتری داشته باشند زیرا می خواهند از بزرگسالان تقلید کنند.
• با این حال، از آنجایی که کودک نوپای شما می‌خواهد «کار را درست انجام دهد»، اگر نتواند آن را انجام دهد، ناامید می شود.
• کودک نوپای شما به تدریج در تغذیه خود بهتر می شود، اما ممکن است در مورد آنچه می خورد، انتخابی باشد.

رشد فیزیکی| قد و وزن کودک یک ساله

افزایش سریع حرکت کودک نوپای شما به این معنی است که احتمالاً مجبور خواهید بود خانه خود را دوباره سازماندهی کنید.

در پانزده ماهگی، دختر به طور متوسط حدود ۲۳ پوند (۱۰.۵ کیلوگرم) وزن و تقریباً ۳۰.۵ اینچ (۷۷ سانتی متر) قد دارد. وزن پسر متوسط حدود ۲۴.۵ پوند (۱۱ کیلوگرم) و قد ۳۱ اینچ (۷۸ سانتی متر) است .

• سعی کنید استفاده از کلمات منفی مانند “نه” و “نباید” را محدود کنید، زیرا آن ها تأثیر قدرتمندی بر دیدگاه کودک نوپای شما نسبت به خود و جهان خواهند داشت. شما می خواهید تصویری مثبت از دنیایی ترسیم کنید که در آن بسیاری از چیزها ممکن است،
• زمانی که نیاز دارید رفتار آن ها را هدایت کنید، سعی کنید جایگزین هایی را پیشنهاد کنید و خطرات را تا جایی که می توانید ساده تر توضیح دهید.

رشد زبان و گفتار

• در حالی که تعداد کلماتی که آن ها می دانند در طول این سال در حال افزایش است، آن ها بسیار ناامید خواهند شد زیرا نمی توانند آنقدر که می خواهند صحبت کنند.
• با آن ها زیاد صحبت کنید و چیزهایی را که با هم می بینید به زبان ساده توصیف کنید، مانند «به اتوبوس بزرگ نگاه کنید».
• گفتار کودک نوپا شما از حدود ۵ تا ۲۰ کلمه در ۱۸ ماهگی به ۱۵۰ تا ۳۰۰ کلمه در ۲ سال افزایش می یابد. آن ها می توانند حتی کلمات بیشتری را درک کنند.
• تا ۲ سالگی، کودک نوپای شما می‌تواند بیشتر خواسته‌هایش را با کلماتی مانند «بیرون»، «شیر» یا «بیسکویت» به شما بگوید، حتی اگر همیشه آن ها را به درستی نگوید.
• روانشناسی کودک یک ساله نشان می دهد که، جملات کودک نوپای شما به مرور طولانی تر و دقیق تر می شود.

روانشناسی کودک یک ساله تا دو سال

• دستورات ساده را دنبال کنند، اول باید جملات به همراه حرکات بدن باشند، بعد از آن کلمات دستوری را به تنهایی می فهمند.
• زمانی که از آنها بخواهید، اشیا را از اتاق دیگر می آورند.
• اشاره به اندام های بدن، زمانی که آنها را اسم می برید.
• به رویداد ها و یا اشیای جالب اشاره می کنند تا شما هم به آنها نگاه کنید.
• اشیا یا چیزهایی که به نظرشان جالب می آیند نزد شما می آورند تا شما هم ببینید.
• به اشیا اشاره می کنند تا شما نام آنها را بگویید.
• اسم تصاویر یا اشیایی را که به آنها نشان می دهید می گویند.
• وانمود کردن، نقش بازی و تقلید را دوست دارند (برای مثال ژست آشپزی کردن را می گیرند و وانمود می کنند که دارند غذا را هم می زنند).
• حرکات و ژست های نقش را در بازی با شما یا با عروسک و حیوان مورد علاقه اش استفاده می کند.
• حدود سن یک و نیم تا دو سالگی، تقریبا هفته ای یک کلمه را یاد می گیرند.

در سن دو سالگی یا ۲۲ ماهگی اکثر کودکان می توانند:

• بسیاری از اشیا و اعضای بدن را نام ببرند.
• روانشناسی کودک یک ساله کمک می کند تا کودک تصاویر داخل کتاب ها را بشناسند.
• دستورات تک مرحله ای را بدون زبان بدن دنبال کنند، مثلا “لیوانت رو روی میز بگذار”.
• قادرند ۵۰ تا ۱۰۰ کلمه را بگویند.
• می توانند چندین جمله دو کلمه ای بگویند مثلا “بابا رفت، عروسک منه، به به بده”.
• دیگران اکثر اوقات منظور آنها را می فهمند.

تحریک پذیری ذهنی کودک در یک سالگی

کودک در یک سالگی تحرک بیشتری نسبت به چند ماه پیش خواهد داشت. اگر هنوز توانایی راه رفتن نداشته باشد، می تواند بر روی قسمت تحتانی بدنش به اطراف بچرخد و تغییر جهت دهد.

احتمال زیادی دارد که کودک بتواند در این دوره سنی بدون اینکه به زمین بخورد، بایستد و بنشیند.

راه پله ها برای او بسیار جذاب خواهد بود. کودک تا قبل از اینکه بتواند مفهوم خطر را درک کند نیازمند مراقبت مستمر است.

او برای برداشتن و نگه داشتن اشیاء از هر دو دست خود استفاده می کند و حتی ممکن است نشان دهد استفاده از یکی از دست ها برای او راحت تر است ولی با این وجود تا مدت زمان زیادی نمی‌توان تشخیص داد که کودک راست دست یا چپ دست است.

او از دستانش مثل یک گازانبر برای چنگ زدن و برداشتن اشیاء کوچک استفاده می کند و آنها را درون جعبه قرار می دهد.کودک می تواند با چنگ زدن به کمک سه انگشت اصلی اشیاء را نگه داشته و به هم بزند.

ممکن است در این سن ممکن است متوجه این موضوع شده باشید ( و یا نشده باشید) که کودک در می یابد پرتاب کردن اسباب بازی ها سرگرم کننده است.

احتمالا در این سن قدرت بینایی کودک به خوبی قدرت بینایی شماست. او مدت زمان زیادی را به تماشای محیط پیرامونش اختصاص می دهد.

روانشناسی کودک یک ساله نشان می دهد که مردم، حیوانات و حرکت اشیاء به طور ویژه برایش جذاب خواهد بود.

افراد آشنا را تشخیص می دهد و به سمت کسی که اسم او را صدا بزند می چرخد. او می‌تواند به جستجوی اشیاء گمشده بپردازد و در ک کند وقتی شی ای از دید او خارج می شود لزوما به این معنا نیست که دیگر وجود ندارد.

بازی با کودک یک ساله

1. روزانه برای او کتاب بخوانید. اگرچه ممکن است برای این فعالیت خیلی کوچک به نظر بیایید، اما او دوست دارد صدای شما را بشنود. با استفاده از صداهای مختلف برای شخصیت ها و اغراق کردن لحن خود، داستان بگویید.
2. با هم اشیا خانه را نام ببرید و رنگ آن ها را بگویید. این کار علاوه بر اینکه کنجکاوی کودک را تحریک می کند باعث می شود کلمات جدید را نیز یاد بگیرد.
3. او را تشویق کنید تا چیزهای جدید را کشف و امتحان کند.
4. رشد زبان او را تقویت کنید، با او حرف بزنید و به او گوش دهید.
5. استقلال او را تشویق کنید و به او اجازه دهید که خودش لباس بپوشد.
6. رفتارهای مثبت او را حتما تشویق کنید.
7. به دنبال اسباب‌بازی‌هایی باشید که رنگ‌های زیادی دارند و صدا ایجاد می‌کنند تا بتوانند به نوعی با آن‌ها تعامل داشته باشند، حتی ممکن است به یک لباس علاقه داشته باشند، تا جایی که بخواهند همیشه آن را بپوشند. برخی از کودکان نسبت به وسایل خانه کاملاً غیرعادی، به ویژه آن هایی که از پارچه های نرم ساخته شده اند، علاقه عمیقی پیدا می کنند. همه اینها بخشی از کودک بودن است، بنابراین بسیاری از چیزهایی که فکر می کنید باید نگران آن باشید، واقعاً مهم نیستند.
8. بازی های آبی. وان را پر کنید و به او بیاموزید که بازی با آب چقدر لذت بخش است . همانطور که او رشد می کند، می توانید چند بازی آبی نیز انجام دهید که در آن ها تفاوت دمای عنصر مایع و یخ را درک کند.
9. سایه بازی. یکی دیگر از وسایل بازی آن ها بین ۰ تا ۶ ماهگی سایه ها است. برای آن ها مشخص است که سایه یک عنصر جادویی است که حرکت خاص خود را دارد. سعی کنید با دستان خود چند فیگور ساده درست کنید و سایه آن را تماشا کنید.
10. رقص. موسیقی به نوزادان آرامش می دهد و با تکان دادن و رقص تعادل و هماهنگی آن ها بهبود می یابد. او را در آغوش خود بگیرید و با او برقصید و اندام هایش را با ریتم حرکت دهید. علاوه بر این، موسیقی برشنوایی و زبان کار می شود زیرا کم کم سعی می کند صداها را تقلید کنند.
11. بازی در فضای باز به آن ها این فرصت را می دهد که به چشمان خود استراحت دهند. علاوه بر این، آنها را در معرض نور طبیعی قرار می دهد. منظره، نور طبیعی و قرار گرفتن در معرض هوای تازه باعث آرامش می شود و بعداً راحت تر به خواب می روند.
12. پازل ها. پازل ها یک فعالیت عالی برای پرورش کودک باهوش می باشد و زمان استفاده از گوشی را کاهش می دهد. پازل هایی با قطعات بزرگ را انتخاب کنید تا کودک به چشمان خود فشار وارد نکند.

منبع : روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی

کف خانه پرورش و تربیت، عشق (میان پدر و مادر) و محبت (در محیط خانه) و نوازش (بین همه) باشد.

سقف خانه نظم و انضباط و آرامش داشته باشد. انضباط یعنی هر چیزی سر جای خودش باشد.

مفهوم برای انضباط قائل هستند که مهم ترینش: – به تأخیر انداختن لذت و پاداش

پذیرش مسئولیت

میل به رشد و کمال – و آزادی است. در مورد آرامش بچه باید فکر کند که اینجا تنها جایی است که وقتی می دود یا خسته می شود می تواند در آنجا راحت بخوابد. یعنی خانه باید گرم (محبت) و آرام باشد و با بکن و نکن روبرو نباشد.

چهار دیواری خانه آموزش است. یعنی وظیفه والدین این است که به فرزندان راست گفتن، خوب و مهربان بودن را در عمل و نظر یاد بدهند. در غیر این صورت، اگر والدین در بالا بایستند و فرمان بدهند (والدینی که حتی فرمان خودشان را هم نمی برند) و انتظار داشته باشند که کودکان آنها را اجرا کنند! کودکانی که آن فرمانها را نمی فهمند و نمی توانند بپذیرند و نمی پسندند، اگر آنها را اجرا کنند دچار درگیری و وارد فاز اضطراب و نگرانی می شوند و مسائل زندگی برایشان بسیار سخت و مشکل می شود.فرزندان و تربیت دردنیای امروز

بنابراین پرورش، مواظبت و مراقبت از زندگی در حال رشد است. در حالیکه تعلیم آموختن علم و فن و هنر و مهارت به کودکان است. تربیت هم گرایش به سمت ارزش های مطلق اخلاقی است. با رعایت اینها فرزندان از رضایت و امنیت و آرامش برخوردار خواهند شد. پدری و مادری دو تا گوش شنوا می خواهد نه زبان گویا. هر پدر و مادری که حرف می زند بچه اش را از پای می اندازد. قاعده تربیتی ده به یک است. به این صورت که ده تا جمله بچه می گوید؛ یک جمله پدر و مادر. وقتی بچه نوجوان می شود و با مسائل پیچیده روبرو می شود این قاعده بیست به یک می شود. یعنی روزی که شما به عنوان پدر و مادر وقتی یک جمله حرف می زنید تا نوجوان شما بیست جمله نگفته است شما حق ندارید جمله دوم را مطرح کنید. پدر و مادرهایی که اول حرف می زنند بچه ها را اول کر می کنند و بعد لال. به همین جهت است که نوجوانان با دوستانشان ده ساعت حرف برای گفتن دارند ولی با پدر و مادرشان ده ثانیه هم حرف نمی زنند چرا که این نوع بچه ها توسط پدر و مادرشان از کار افتاده اند. هیچ بچه ای نیست که نخواهد با پدر و مادرش حرف نزند و تمام وقت پدر و مادرش را نگیرد.

منبع : فرزندان و تربیت دردنیای امروز

کمک به نوجوان پرخاشگر، رفتار با نوجوان پرخاشگر و بی ادبی برای برخی از والدین بسیار مهم می باشد، زیرا این مشکل باعث درگیری در میان اعضای خانواده می شود.

تنها با یک نگاه کوچک به اخبار، می توان فهمید که عصبانیت و خشم نوجوانان یک مسئله ای می باشد که در حال رشد است. فیلم ها و برنامه های تلویزیونی همه روش های خشونت را تحریک می کنند، بیشتر وب سایت ها، دیدگاه های خشن را پرورش می دهند و انجام بازی های ویدوئویی خشن به مدت زیاد، می تواند نوجوانان را نسبت به پیامدهای خشم و خشونت، در دنیای واقعی، بی تفاوت نماید.

البته، هر نوجوانی که رفتار خشن نشان می دهد یک فرد عصبی و خشمگین نیست، ولی برای کمک به نوجوان پرخاشگر دارای مشکل، که از لحاظ عاطفی آسیب دیده اند یا از مشکلات مربوط به سلامتی روان رنج می برند، پیامدهای مربوط به آن می تواند حزن انگیز و ناراحت کننده باشد.

راهکار برای کمک به نوجوان پرخاشگر

با فرزند خود ارتباط برقرار کنید

برای کمک به نوجوان پرخاشگر ابتدا باید درک کنید که هر مشکلی که نوجوان شما آن را تجربه می کند، به این معنا نیست که شما نتوانستید وظیفه پدر یا مادر بودن خود را به نحو مناسب انجام دهید. به جای سرزنش خود در این موقعیت، به نیازهای فعلی که نوجوان شما دارد، تمرکز کنید.

اولین قدم برای کمک به نوجوان پرخاشگر، پیدا کردن راهی است که با وی ارتباط برقرار کنید.

ممکن است که باور کردن این مسئله سخت باشد (با وجود خشم فرزند یا بی تفاوت بودن وی نسبت به شما) ولی همچنان نوجوانان، آرزوی دوست داشتن، تمایل و پذیرش از طریق والدینشان دارند. این بدان معناست که، نسبت به آنچه فکر می کنید، نفوذ زیاد تری برای کمک به نوجوان پرخاشگر دارید. روش های موجود برای برقراری ارتباط عبارتند از :

• نسبت به سطح استرس خود آگاه باشید. اگر شما عصبی یا ناراحت باشید، زمان مناسبی نیست که برای برقراری ارتباط با نوجوان خود تلاش کنید. کمک به نوجوان پرخاشگر تا زمانی که آرام شوید، منتظر باشید و قبل از شروع کردن به مباحثه، انرژی لازم را بدست آورید. شما احتمالا نیاز به صبر و جمع کردن انرژی مثبت، نیاز دارید.
• به خاطر فرزندتان در آنجا باشید. پیشنهاد مربوط به صحبت کردن با فرزند خود در هنگام قهوه خوردن، احتمالا با برخود طعنه آمیز فرزند شما یا بی توجهی وی همراه باشد، ولی نشان دادن این امر که شما در دسترس وی قرار دارید، دارای اهمیت زیادی می باشد. برای نشستن در کنار فرزند خود اصرار داشته باشید، در هنگام صرف غذا دقت کنید که تلویزیون و دیگر وسایلی که حواس پرتی ایجاد می کنند، وجود نداشته باشد و سعی کنید که با فرزند خود صحبت کنید. اگر تلاش شما با جواب های کوتاه و تک حرفی مثل “بله” یا کلمات مشابه همراه باشد یا فرزند شما با تکان دادن شانه خود به شما جواب دهد، از تلاش خود نا امید نشوید؛ ممکن است که مجبور باشید تا برای یک مدت طولانی شامتان را به آرامی بخورید، ولی زمانی که فرزند شما بخواهد که با شما صحبت کند، فرصت کافی برای انجام این کار را خواهد داشت.
• زمینه ها و موضوعات مشترک را پیدا کنید. سعی برای بحث در مورد ظاهر یا لباس های فرزند شما، ممکن است یک روشی باشد که منجر به تحریک و به وجود آمدن جر و بحث های خشن و همراه با عصبانیت شود، ولی شما همچنیان می توانید موضوعات مشترکی را پیدا کنید و در مورد آن ها بحث کنید. هدف این نیست که بهترین رفیق برای فرزند خود باشید، ولی هدف پیدا کردن زمینه ها و منافع مشترکی می باشد که می توانید با آرامش در مورد آن بحث کنید. برای کمک به نوجوان پرخاشگر حتما به فرزند خود اطمینان دهید که می تواند با شما درد و دل کند.
• بدون قضاوت و نصیحت کردن فرزند خود، به حرف های وی گوش دهید. زمانی که فرزند شما با شما صحبت می کند، گوش کردن بدون قضاوت، استهزا و مسخره، ایجاد وقفه، نقد کردن و توصیه کردن، عامل مهمی می باشد. فرزند شما نیاز دارد که توسط شما درک شود و به وی ارزش بگذارید، بنابراین ارتباط چشمی خود را حفظ کنید و حتی زمانی که وی به شما نگاه نمی کند، سعی کنید که تمرکز خود را بر روی بچه خود نگه دارید. اگر شما ایمیل خود را چک کنید یا یک روزنامه بخوانید، فرزند نوجوان شما حس خواهد کرد که وی برای شما هیچ اهمیتی ندارد.
• انتظار طرد شدن را داشته باشید. تلاش شما برای برقراری ارتباط با فرزندتان ممکن است که همراه با عصبانیت، خشم، یا دیگر واکنش های منفی همراه باشد. آرام باشید و به فرزند خود فضایی دهید که احساس آرامش کرده و عصبانیت خود را کنترل کند. در زمان بعدی که فرزند شما احساس آرامش می کند، با وی صحبت کنید. ارتباط موفق با فرزندتان به زمان و تلاش نیاز دارد. طفره نروید و بهانه ای نیاورید؛ پشتکار داشته باشید و این امر منجر به موفقیت شما خواهد شد.

اصول و عناوین زیر برای برگرداندن تعادل به زندگی فرزند نوجوان شما می توانند موثر باشند و نیازی به تشخیص دقیق مشکلات وی ندارید:

• چارچوبی را ایجاد کنید. ممکن است که فرزند نوجوان شما جیغ بکشد، و در مورد مقررات و نظمی که وجود دارد با شما جرو بحث کند، ولی این بدان معنا نیست که آن ها نیاز دارند که این موارد کاهش یابد. ساختار و چارچوب، همانند زمان معین برای صرف وعده غذایی و زمان خواب، باعث می شود که فرزند نوجوان شما احساس امنیت و ایمنی داشته باشد. هر روز در کنار فرزند خود بشینید و با وی صبحانه و شام بخورید و این کار می توان یک فرصت مناسبی را به منظور بررسی وضعیت فرزند شما در آغاز و پایان روز فراهم می سازد.
• زمان مشاهده تلویزیون و …. را کاهش دهید. رابطه مستقیمی بین نمایش های تلویزیونی، فیلم ها، مضامین اینترنتی و بازی های ویدوئی خشن، با رفتار خشونت آمیز در نوجوانان وجود دارد. حتی در صورتی که فرزند نوجوان شما دارای رفتارهای خشن نباشد، به مدت زیادی در مقابل صفحه بودن، بر رشد مغز، تاثیر گذار می باشد. زمانی که را که فرزند شما به وسایل الکترونیکی دسترسی دارد را محدود سازید – و استفاده از تلفن را برای بعد از ساعت مشخصی در شب، محدود کنید تا مطمئن شوید که بچه شما، خواب کافی را خواهد داشت.
• تشویق به تمرین و ورزش کنید. حتی یک تمرین منظم به اندازه کم، می تواند منجر به کمک به نوجوان پرخاشگر برای رهایی از افسردگی، افزایش دادن انرژی و بهبود خلق، کاهش استرس، الگوهای خواب منظم، و بهبود وضعیت مربوط به عزت نفس کودک شما شود. در صورتی که شما با بچه خود منازعه داشته باشید که کار خاصی را انجام دهد ولی وی بازی های ویدوئی انجام دهد، وی را تشویق به بازی هایی کنید که دارای تحرک باشد یا بازی هایی که مربوط به ورزش خاصی باشد، و مواردی هستند که دارای پرش و حرکت متناوب در اطراف می باشند – برای مثال ورزش هایی شبیه سازی رقص، اسکیت کردن، فوتبال، یا تنیس. یک بار که این ورزش به صورت یک عادت تبدیل شد، فرزند خود را تشویق کنید تا ورزش واقعی را انجام دهد تا به یک تیم یا باشگاه بپیوندد.
• خوراک مناسبی را مصرف کنید. مصرف خوراک سالم، می‌تواند منجر به ثابت ماندن انرژی نوجوان شما، تیز هوشی، و حتی تغییر خلق وی شود. یک الگوی مناسب برای نوجوان باشید. وعده های غذایی بیشتری را در خانه تهیه کنید، میوه و سبزیجات زیادی مصرف کنید و غذاهای کم ارزش و لیموناد (سودا یا کربنات سدیم ) را محدود کنید.
• مطمئن شوید که فرزند نوجوان شما، خواب کافی دارد. محرومیت از خواب می تواند منجر به استرس، بد اخلاقی و عبوس بودن، خشمگین بودن و بی حال بودن فرزند شما شود و منجر به ایجاد مشکلاتی در رابطه با وزن، حافظه، تمرکز، تصمیم گیری شده و احتمال بیمار شدن وی را افزایش دهد. شما ممکن است که در طول شب فقط شش ساعت خواب داشته باشید و همچنان وظایف خود را در سر کار انجام بدهید، ولی فرزند نوجوان شما به ۸.۵ تا ۱۰ ساعت خواب در طول شب نیاز دارد تا بتواند ذهن هوشیار و عواطف متعادل داشته باشد. با استفاده از زمان خواب مناسب، بیرون گذاشتن تلویزیون ، کامپیوتر و دیگر وسایل الکترونیکی از اتاق فرزند خود، جای مناسبی را برای خواب بهتر فرزند خود فراهم کنید. روشنایی موجود در این وسایل هورمون ملاتونین را تولید کرده و به جای آرام کردن مغز، آن را تهییج و تحریک می کند. به فرزند خود پیشنهاد دهید که در زمان خواب، به آهنگ یا کتاب صوتی گوش بدهند.

منبع : کمک به نوجوان پرخاشگر| درمان، علت و نشانه ها

در ۲ تا ۳ سالگی کودک گاهی رفتارهایی دارد که مورد قبول خانواده نیست بنابراین باید بعد از یافتن علت راه‌های مقابله با این رفتارهای نامناسب را بیابید.

🔺شاید عصبانی است

عصبانیت شایع‌ترین مشکل بچه‌هاست. این عصبانیت در واقع تجلی درد و ناکامی کودک به دلیل ناتوانی او در کنترل جهان اطراف است. از آنجا که کودک نوپاست، هر چند احساسات او بسیار قوی است اما وسیله کافی برای ابراز ناامیدی را ندارد و همین او را بیش از پیش ناامید کرده و از عصبانیت منفجر می‌کند. در نهایت او با تنها وسیله‌ای که در اختیار دارد به دیگران حمله می‌کند یعنی با کتک زدن.

🔺جلب توجه می‌کند

کودک نیاز به توجه دارد به‌طور معمول او ترجیح می‌دهد از راه‌های مثبت یعنی با انجام کارهای خوب این توجه را به‌دست آورد اما اگر تشویق کارهای خوب به اندازه کافی نباشد و کودک مورد بی‌توجهی قرار گیرد، برای او توجه منفی هم بهتر از بی‌توجهی است. کودکی که اغلب مورد غفلت واقع می‌شود ممکن است پس از مدتی کشف کند که اگر جنگ و دعوا راه بیندازد و دیگران را بزند در مرکز توجه دیگران قرار می‌گیرد.

🔺ارتباط کلامی را یاد دهید

کودک باید بیاموزد که از کلمات برای بیان احساسات منفی‌اش استفاده کند. به کودک یاد بدهیم در زمان مناسب بگوید «الان عصبانی هستم!» وقتی کـودک بتواند احساسات خود را مستقیما و مانند افراد بالغ بیان کند، شیوه کتک زدن به تدریج متوقف می‌شود.

🔺احساساتش را تصدیق کنید

کودک می‌زند چون نمی‌تواند احساسات خود را به ما منتقل کند. وقتی به احساسات کودک آگاه باشید و آن ‌را تصـدیق کنید، دیگر دلیلی برای کتک زدن وجود ندارد. مثـلا به او بگـویید «حتمـا از اینکه به تـو اجـازه نداده‌ام این‌کار را بکنی خیلی ناراحت هستی!» با این جمله به او نشان می‌دهید که احساس او را درک کرده‌اید و به او حـق می‌دهید که احسـاس عصبانیت کند و این طبیعی است. آنچه ما با این کار به او می‌آموزیم، این است که با روشی غیر از کتک زدن عصبانیت خود را ابراز کند

منبع : چرا فرزندم کتک میزند؟

مزایا و معایب پیش دبستانی بسیار مهم است زیرا اجباری برای آن وجود ندارد. در این مقاله فواید و معایب پیش دبستانی به طور کامل آمده و به والدین کمک می کند تا بهترین تصمیم را بگیرند.

برای کمک به تصمیم گیری در مورد فرستادن فرزند خود به پیش دبستانی، در زیر لیستی از مزایا و معایب پیش دبستانی آورده شده است. این ها نکات واقعی هستند که به شما کمک می کند راحت تر بهترین تصمیم را بگیرید.

۷ مزایا و معایب پیش دبستانی

همان طور که گفته شد مزایا و معایب پیش دبستانی نکات مهمی هستند که آگاهی از آن ها برای والدین بسیار مهم می باشد و به آن ها کمک می کند تا تصمیم درستی بگیرند.

ابتدا اجازه دهید با جوانب مثبت دوره پیش دبستانی شروع کنیم:

مزیت ۱: یک محیط آموزشی که انجام آن در خانه ممکن است دشوار باشد

پیش دبستانی ها آموزش و برنامه درسی دوران کودکی را ارائه می دهند که تقلید آن در خانه می تواند بسیار دشوار باشد.

حتی اگر یک برنامه روتین دارید، باید مهارت هایی را که بچه های دیگر در مدرسه یاد می گیرند به فرزندتان بیاموزید. او می تواند خیلی چیزها را در مدرسه بیاموزد، درس هایی که ممکن است فکرش را نکرده باشید که خودتان آموزش دهید یا معرفی کنید.

یکی از مزایا و مهایب پیش دبستانی این است که شاید او خیلی زودتر از زمانی که شما قصد آموزش دادن به او را داشتید شروع به خواندن و نوشتن کند. او می تواند درس های جالبی بیاموزد علاوه بر این کودک در پیش دبستانی چیزهای زیادی در مورد ارتباط با دیگران، دوست یابی و موارد دیگر یاد می گیرد که در خانه امکان پذیر نیست.

مزیت۲: مکانی برای تمرین مهارت های اجتماعی

شاید روزانه کودک خود را به پارک می برید و تصور می کنید که این کار برای تمرین مهارت های اجتماعی کودک کافی می باشد. اما با مداخله شما او نمی تواند همیشه مهارت های اجتماعی را تمرین کند. والدین اغلب پیش از اینکه بچه هاتعارضات خودشان را حل کنند وارد می شوند.

یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی این است که رابطه دوستی ایجاد می کند و تعاملات اجتماعی را تمرین می کند. این چیز خوبی است و می‌تواند به تنهایی تعامل با همسالان را به او بیاموزد.

مزیت ۳: روابط با سایر بزرگسالان

آیا کودک شما بیش از حد به شما وابسته است؟ آیا کودک شما بدون حضورتان حتی نمی تواند کنار دایی، خاله و عمه خود بماند؟

ثبت نام او در پیش دبستانی به او فرصتی می دهد تا روابط خود را با بزرگسالان دیگر توسعه دهد. او به جای شما شروع به اعتماد به دیگران خواهد کرد و مطمئن است که حتی بدون شما نیز می تواند در حضور دیگران سالم بماند و با آن ها ارتباط برقرار کند این مورد یکی از مهم ترین مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد.

مزیت ۴: قرار گرفتن در معرض تجربیات جدید

بچه ها در پیش دبستانی تجربه های جدیدی را کسب می کنند که باعث می شود با مشاغل، مکان ها، روابط و خواسته های متفاوت آشنا شوند. به طور مثال از موزه ها دیدن کنند یا به همراه همکلاسی های خود به سفری خارج از شهر بروند.

رویدادهایی مانند این، کودک شما را در معرض تجربیات جدیدی قرار می دهد که ممکن است نتوانید در خانه فراهم کنید.

کارشناسان همچنین دریافته‌اند که سال‌های پیش‌دبستانی برای تحرک بالا در آینده مهم هستند.

مزیت ۵: آمادگی برای مدرسه

پیش دبستانی محیطی است که کودک شما را برای مهدکودک و مدرسه عادی آماده می کند. به طور مثال موارد زیر جزو کارهایی هستند که برای آمادگی کودک برای مدرسه لازم می باشد:

• پیروی از دستورات معلم
• بازی با دیگر بچه های جوان
• بیدار شدن برای رسیدن به موقع به مدرسه
• خوردن ناهار دور از خانه
• گوش دادن و یادگیری در کلاس

پیش دبستانی شکاف بین خانه و دبستان را پر می کند. هنگامی که فرزند شما برای مدرسه آماده شود، انتقال بسیار راحت تر خواهد بود.

مزیت ۶: والدین می توانند از والدین دیگر مشاوره بگیرند

پیش دبستانی ممکن است نه تنها برای کودکان، بلکه برای والدین نیز مفید باشد، زیرا آن ها می توانند تجربیات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و برای برخی از مشکلاتی که تجربه می کنند کمک بگیرند.

بنابراین، این والدین می توانند از یکدیگر بیاموزند و احتمالاً دانش جمعی خود را در مورد مراقبت از کودک افزایش می یابد.

علاوه بر این، همچنین ممکن است والدین بتوانند در طول زمان زمانی که فرزندانشان با هم بازی می کنند، دوستی جدیدی با والدین دیگر برقرار کنند.

مزیت ۷:استعدادهای خاص ممکن است در اوایل شناسایی شوند

بسیاری از مطالعات مختلف نشان داده است که کودکانی که چیزی را از سنین پایین یاد می‌گیرند، بیشتر در آن مهارت دارند.

بنابراین حمایت و کشف این استعداد از همان ابتدا بسیار مهم است.

با انجام این کار، کودک شما حتی ممکن است بعداً بتواند سرگرمی خود را به شغل تبدیل کند و حتی ممکن است از آن پول زیادی به دست آورد.

نکته مزایا و معایب پیش دبستانی: برای تشخیص استعداد کودک می توانید از تست های استعدادیابی و هوش مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید که به شما کمک می کند تا از همان دوره کودکی استعدادهای کودک خود را شناسایی و آن را پرورش دهید.

معایب پیش دبستانی

اکنون که مزایای دوره پیش دبستانی را دیدید، ممکن است با چه معایبی مواجه شوید؟

عیب ۱: برنامه دشوار | مزایا و معایب پیش دبستانی

برخی از پیش دبستانی ها ممکن است در برنامه ها انعطاف کمتری داشته باشند. بهتراست پیش دبستانی را انتخاب کنید که برنامه مناسبی داشته باشد و نیازهای شما و کودکتان را بهتر درک کند.

عیب ۲: هزینه های بالا

همانطور که ممکن است حدس بزنید، پیش دبستانی ارزان نیست. در برخی موارد، ثبت نام فرزند شما در پیش دبستانی می تواند گرانتر از استخدام پرستار یا درخواست از یکی از بستگان شما برای مراقبت از کودک شما باشد.

علاوه بر شهریه ماهانه، ممکن است بخواهید او را در کلاس های تقویتی مانند بازیگری و رقص ثبت نام کنید. برخی از پیش دبستانی ها نیز هر سال شهریه را افزایش می دهند.

عیب ۳: بچه ها بیمار می شوند

اگر تصمیم دارید فرزند خود را در پیش دبستانی ثبت نام کنید و او مرتباً در معرض کودکان دیگر قرار نگرفته است، آماده باشید که روزهای تعطیل را برای مراقبت از او در خانه در نظر بگیرید. به طور معمول بچه ها در پیش دبستانی مریض می شوند بنابراین جای نگرانی نیست.

عیب ۴: چالش برانگیزی

پیش دبستانی یک تغییر بزرگ است، کودک ممکن است دارای اضطراب جدایی باشد، مطمئن نباشد که چه زمانی برمیگردید، یا نسبت به معلمان و همکلاسی های جدید پیش دبستانی خود نگرانی داشته باشد.

در همین حال، ممکن است غرق در احساس گناه شوید و از خود بپرسید که آیا تصمیم درستی در مورد پیش دبستانی گرفته اید یا خیر.

حتی بعد از اینکه کودک خود را تطبیق داد، باز هم ممکن است روزهایی را داشته باشد که نمی‌خواهد به مدرسه برود یا در برابر پیش دبستانی مقاومت کند، این یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد که بسیاری از والدین را درگیر می کند.

منبع : مزایا و معایب پیش دبستانی | مهم ترین نکات برای انتخاب پیش دبستانی مناسب